w widowisku kabaretowym pt.

niedziela, 11 listopada 2007 r., godz.18:30
sala teatralna VHS Floridsdorf (21. Wien, Angererstr.14)


>FotoGaleria<      >Z. Laskowik w  YouTube <


•Premiera: 14 września 2007 r., Poznań•
•Polonijna Premiera: Wiedeń, 11 listopada 2007 r.•


Takie nasze polonijne Święto Niepodległości RP.
•Goście Honorowi: •Minister Tadeusz Oliwiński z Małżonką •Konsul d/s Polonijnych Andrzej Kuźma z Małżonką •Przedstawiciele Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.

W dwugodzinnym widowisku kabaretowym, na które serdecznie zapraszaliśmy udział wzięli: •Zenon LASKOWIK; •Grzegorz TOMCZAK; •Andrzej PIĄTEK; •Barbara TOMKOWIAK; •Julia MIKOŁAJCZAK; •Adrianna BIERNACKA; •Grzegorz LUTEREK; •Damian WILK; •Krzysztof KIEŁPIŃSKI; •Piotr KAŁUŻNY + fortepian; •Jarosław BUCZKOWSKI + akordeon; •Piotr SZULC + perkusja; •Piotr WIŚNIEWSKI + kontrabas; •scenariusz i reżyseria: Zenon LASKOWIK, Władysław SIKORA; •muzyka i kierownictwo muzyczne: Piotr KAŁUŻNY; •stroje i scenografia: Zenon LASKOWIK & KABARECIARNIA; •realizacja światła i dźwięku: Eugeniusz JANEK; •produkcja: Grzegorz KONIECZNY•  

Zamieszczanie recenzji z programu uważamy za zbyteczne, a wręcz byłby to delikatnie i po prostu mówiąc - nietakt. Jesteśmy, my organizatorzy
i publiczność, niezwykle szczęśliwi, że to się zdarzyło. Wymownie świadczą o tym wypełniona po brzegi jedna z największych dostępnych nam sal teatralnych, na dwa tygodnie wcześniej brak wolnych miejsc, owacje na stojąco... to wszystko samo mówi za siebie. To było mocne! Jesteśmy też bardzo dumni z faktu, że adres naszej imprezy w Wiedniu jest pierwszym zagranicznym adresem KABARECIARNI LASKOWIKA i pierwszym od kilkunastu lat Zenona LASKOWIKA. W podziękowaniu za przyjazd i znakomity program, z życzeniami kolejnych - na ręce Zenona LASKOWIKA przekazaliśmy biało-czerwono-białą Kryształową Różę (Svarowsky). Akt ten podparty został kolejną owacją na stojąco i odśpiewaniem na 700 gardeł najbardziej stosownej dla takich okazji pieśni "100 lat" . W imieniu własnym i prawie 700. osobowej polonijnej publiczności Serdecznie Dziękujemy. Życzymy kolejnych znakomitych widowisk kabaretowych, na które już teraz z niecierpliwością oczekujemy. 

Popularność Zenona Laskowika trwa. Niektórym do śmiechu wystarczy widok jego twarzy, łobuzersko - inteligentny uśmiech i malująca się na niej obietnica trafnej obserwacji czy mądrości życiowej podanej w opakowaniu absurdu. Artysta legendarnego  kabaretu TEY, który porzucił estradę dla pracy listonosza, by odzyskać równowagę duchową, powrócił do kabaretu w 2003 r. I był to triumf. Początkowo, wraz z zielonogórzaninem Władysławem Sikorą, działał przy poznańskiej Platformie Artystycznej O.B.O.R.A. Zgromadził wokół siebie młodych, zdolnych artystów kabaretu. Powstał wtedy program "Niespodziewane powroty, czyli twórzmy klimacik". Bilety sprzedawały się znakomicie. W połowie 2005 roku Laskowik rozstał się z Oborą, a drugi program "O.B.O.R.A. za 3 grosze plus VAT" został przemianowany na "O'Pyrę za 3 grosze plus VAT". "Co się dzieje, co się dzieje..." to kolejna, nowa propozycja.
 
 Nowy program Kabareciarni Laskowika Humor Zenona Laskowika i jego Kabareciarni działa na nasz odbiór rzeczywistości jak łagodny, naturalny lek uspokajająco - rozweselający. Mogła się o tym przekonać publiczność premierowego programu w kinie Apollo. Wszystkie bilety sprzedały się na kolejny premierowy program Zenona Laskowika, trzeci po jego powrocie na estradę w 2003 r. Artysta wystąpił w kinie Apollo z grupą zaprzyjaźnionych, w większości o pokolenie młodszych od niego kabareciarzy. Grupa nosi nazwę Kabareciarnia Laskowika. Tytuł "Co się dzieje, co się dzieje" okazał się też adekwatny do obecnej rzeczywistości politycznej i naszego w niej pogubienia. Pewnie wolelibyśmy, żeby się nic nie działo. To życzeniowe "nic" publiczność śpiewała wraz z Laskowikiem w odpowiedzi na pytanie "co się dzieje?" na początku wieczoru. Ale oczywiście na nic takie magiczne myślenie. Po scenie zaczęły biegać postacie w kominiarkach i bluzach z wymownym napisem ABC (lub w innych złożeniach tych liter). A potem "się działo" w wartkim rytmie kabaretowym.(...). Dzianie się dotyczyło również najbardziej aktualnych spraw, zazwyczaj  obśmiewanych z inteligentnym, bezpretensjonalnym wdziękiem. Do najbardziej udanych zaliczyłabym skecz o NFZ
- owskiej służbie zdrowia, gdzie zdarzył się przypadek choroby polegającej na przyrośnięciu pacjenta do stołka.
Były też wyborne i cenne z powodu uniwersalności scenki: "cmentarna" oraz "krakowska" o odkryciu nieznanego zakończenia hejnału z Wieży Mariackiej (hejnał jak hejnał, ale jak się trzeba natrudzić, żeby go zagrać). Dobrze zgrała się forma z tematem w skeczu na kanwie "Romea i Julii", gdzie zwaśnione rody Werony to PiS i PO. Banalny pomysł, ale teksty, stylizacja języka i gra aktorska dodawały mu smaku. Budzące śmiech szczyty  pseudointelektualnego wyrafinowania osiągnął poeta grany przez poetę Grzegorza Tomczaka.(...) Ale, jak zawsze u Laskowika, można liczyć na jego talent (i wytrenowaną umiejętność) rozśmieszania publiczności samym spojrzeniem i nawiązywania z nią familiarnej więzi. Słowa uznania należą się też muzykom pod wodzą Piotra Kałużnego, zwłaszcza kobiecej sile kabaretowo-wokalnej, czyli Adriannie Biernackiej, Julii Mikołajczak i Barbarze Tomkowiak. (Gazeta Wyborcza/ Poznań / Jolanta Brózda / 18.09.2007 r./ fragm.)